ektipüktü

karıncaya kıymet vere vere eşek kadar olduk
bi baktık hayatı ağustos böceği yaşıyormuş.
8(

kafamın içi karmançorman.
hoş, dışı da öyle ya...

çocukluğumuzda ağustos böceği ve karınca hikayesiyle büyümedik mi biz?
 "sonrasını düşünerek hareket et, elindeki imkanlar baki değil, bugünün yarını da var" demedi mi o hikaye bize?
sonra moda felsefeler sardı etrafımızı, yeni felsefeler:
"yarının garantisi yok ki, tek gerçek şu an, anı yaşa, elindekinin tadını çıkart!" diyip duruyor.

kötüyü düşünüp hazırlık olma mantığı demode oldu
"kötüyü aklına bile getirme! çağırma. herşey güllük, her yer gülistan" oldu çıktı.

kafam karmançorman
zaten içime gelip yerleşmiş, ne yapsam eleştiren, faydasız, asalak, benden beslenen bi şey var.
kovamıyorum, kaçamıyorum...

ay imdat!