1 Mart 2011 Salı

fabrika ayarlarına geri dön!

bi sürü şey için çabalamak zorundayım.
öyle gösterişli hedefler değil bahsettiğim.
pek çok insanın zaten standart olarak sahip olduğu bi sürü şey.
ya da olmadığı, ama olmadığını fark etmediği...

denize düşmüş de su üstünde kalmak için çırpınıyor gibiyim bazen.
neden?
neden ben yüzme öğrenmek zorundayım?
altlarına şişme yatak verilmiş insanlar var, su üstünde keyif yapan.
neden ben çaba sarf etmek zorundayım kafamı yukarda tutabilmek için.

güneşteki patlamalar mıdır, gezegenlerin geri hareketi mi, yıldızım mı, egom mu, iç dünyam mı, ay mı, enerji mi..... ne haltsa! bugün tersim.

yüzmeye çalışmak istemiyorum, beni yılardır uzaktan takip eden bir koruyucu meleğim olmuş olsun, artık kâfi desin, bugün gelsin, sudan çıkartsın, kucağına alsın, dinlendirsin istiyorum.

tek sorum var: "sana güvenebilir miyim?"

yazı resmi:

2 yorum:

Adsız dedi ki...

böyle yazıları okuyunca..
sen gibi sevdiklerimden..
uçasım gelir..kanadım yara..

uçasım seni alıp yanağını göğsüme saklayasım gelri..
kadınlarımın.. sevdiğim akıllı kadınların beyinlerinin hiç böyle yorulmamasını isterim..
ama zaten akıllı beyinlerdir yorulan ..
hem saime hanım olsa..
kendisi muhtac-ı himmet bir dede..
nerde kaldı gayrıya himmet ede "derdi...

bi de..
geçecek.. hep geçer..
bu duygular..
ama iz bırakıyor ya.. işte buna bozuluyorum..

ben gene de sıkı sarmalayayım seni..
kanadım yok ama bana güvenebilirsin..
bil..

atalet

.. dedi ki...

biliyorum.
geçer mi onu bilmem de.
burda güvende olduğumu biliyorum.
hem...
sen kanatlı bir kadınsın, fark etmedin mi?