çorap

aceleylen çıkıyoruz evden.
her 10 çıkışın en az onunda(!) olduğu gibi 8) sel kabanı ve ayakkabıyı giymiş beni bekliyor kapıda.
hazırım demiştim ama son bi aynaya bakıyorum.
ana!
fark ettim çorap giymemişim.
koştum yatak odasına.
annemin geçen verdiği çoraplar ortada
aldım elime, telefon da oradaymış, onu da aldım.
kapıda dikilen sel'e uzattım telefonla çorabın tekini tutsun diye
çantamı alıp yere koydum antrede
kendim de yere oturdum ki çoraplarımı ve botlarımı giyeyim.
bir çorabı giydim.
diğerini istedim (çorabı niye verdin derseniz: ne bileyim, elimde kalmış, telefonla beraber onu da tuturmuşum eline. yok canım, temiz çorap, ilk giyiyorum)
-ver çorabı?
-=)))
-ya ne gülüyon versene?
-çorabının üstünde sıpaydırmen yazıyo farkında mısın?
-hee olabilir, örümcekadam resmi var zaten
-çocuk çorabı bu?
-noolmuş! tam oluyo ayağıma?
-erkek çocuk çorabı mı alıyorsun kendine =))))
-ya ne alakası var, annem almış verdi geçen gün.
-annen sana sıpaydır men çorabı mı almış, hahahha, "anneni mi daha çok seviyorsun, babanı mı" =)))) puhahahahaa....

dalga geçti benle.
manyak!
üstünde durmadım, acele acele çıktık evden.
ama bunla bitti mi,
yoooo.

öğlene doğru aramış beni
-iyi günner. sizi reklam şirketinden arıyorum. sıpaydırmen çoraplarının reklam kampanyasında kullanmak üzere ayacıklarınıza ihtiyaç var.
ayacık!!!
-parada anlaşırsak kabul ederim, maddi menfaatim ne olacak dedim.
beni ikna edecek bir teklifte bulunamadı.
tersleyip kapattım telefonu.

açıklıyorum.
ayaklarım 36 numara.
nooolmuş!!!!!!
hayır ne olmuş annem ucuz bulup da üstünde örümcek adam resmi olan bi soket çorap aldıysa!
kot giymişim, altına postal giymişim.
içinde sıpaydır yazsa ne olur, barbi yazsa ne olur!!
çok komikmiş de, çok hoşuna gitmiş de, çok gülmüş de, ayacıkmış da....

akşam alışveriş merkezine götürüp kendim için havalı çoraplar aldırmaz mıyım ben şimdi buna?
peh!!!